Niet iedereen rijdt er blindelings naar toe, maar 't Ossekopke in de Rucphense bossen is in de wijde omgeving een begrip. Sterker nog, overal in Nederland wonen mensen die 't Ossekopke kennen en er geweest zijn. Om er een kopje koffie met gebak te drinken of als lid van een vereniging of organisaties die voor een weekend of langer groepsaccommodatie huurden. Het kan er allemaal. Vraag het maar aan Kees en Tonny van Merriënboer, de huidige beheerders van 't Ossekopke. Achttien jaar alweer zwaaien ze de scepter in en rond de gebouwen die in de plaats kwamen van grote legertenten. Die tenten werden opgezet door de broeders van Oudenbosch. Zij verzorgden destijds in Sint Willebrord het onderwijs en woonden daar in het broederhuis. In de zomervakantie werd er in de bossen een kamp gehouden. Op de plek waar nu 't Ossekopke staat. Van dat prille begin weten Kees en Tonny van Merriënboer niet veel. "Gelukkig is er nog iemand die het wel weet en wat op papier heeft gezet", zegt Kees van Merriënboer. "Dat is de aannemer van toen, Huijskes uit Hoeven." Gravend in zijn herinnering diepte hij een werkbespreking met de broeders over de zomerkampen op, eind jaren '50 was dat. 'Er kwam tijdens een werkbespreking een voorstel om een jeugdhonk te bouwen. Bij de Pastoor Bastiaanstichting werd ondersteuning gevraagd en enkele vrijwilligers waren bereid om te helpen.' Het te bouwen jeugdhonk moest van beton zijn en daarom werd bij de gemeente Rucphen een tekening en begroting ingediend. Met succes. De gemeente zei ja waarna begonnen kon worden met de bouw van het nieuwe jeugdhonk. Kosten: 3500 gulden. Bijeengebracht door de broeders, de Stichting Pastoor Bastiaansen en de kerk. De aankleding en andere spullen voor het jeugdhonk werden her en der bijeengesprokkeld. Kees van Merriënboer: "In 1961 was het klaar en op 21 juli werd het eerste kamp zonder legertenten gehouden." Een van de vrijwilligers die een handje toestaken was meneer Marijnissen, heeft Huijskes opgeschreven. "Mijn vader", zegt Tonny van Merriënboer. "Hij deed bij 't Ossekopke van alles. Als vrijwilliger ja." Dat ging prima tot halverwege de jaren '70. Toen besloot het stichtingsbestuur de pijp aan Maarten te geven. "Ze wilden niet meer in het bestuur zitten omdat ze bang waren dat er bij hen aangeklopt zou worden als er wat mis zou gaan", legt Kees van Merriënboer uit. "Het voltallige bestuur stapte op, maar de vader van Tonny bleef wel beheerder." Niet zoveel later besloot grondeigenaar Van der Weegen het terrein te verkopen aan de stichting 't Ossekopke. "En wíj hebben het weer gekocht van de stichting", zeggen Kees en Tonny. Achttien jaar geleden alweer. Natuurlijk is er in al die jaren het een en ander veranderd, maar de sfeer van toen is die van nu. "De speeltuin is groter geworden en het café-restaurant is aangepast", zegt Tonny. "Je moet mee met de tijd, maar die sfeer en ambiance blijven hetzelfde. Typisch 't Ossekopke." Altijd is er aanloop. Van fietsers en wandelaars die bij 't Ossekopke een pauze inlassen. Bij slecht weer binnen, of anders op het terras. "Het weer moet natuurlijk meezitten", zeggen Kees en Tonny. "Maar we klagen niet. Het loopt prima." Dat geldt ook voor de groepsaccommodatie voor maximaal tachtig personen. "Er zijn scholen en verenigingen die hier al meer dan 35 jaar komen. Ze komen uit heel Nederland en ook uit het buitenland. Alles is mogelijk. Van een simpel zakje friet tot een uitgebreid diner voor de familie of barbecue." Kleine minpuntjes zijn de toegangswegen naar de uitspanning in de bossen. Komend vanuit Rucphen verandert het zandpad bij hevige regenval of sneeuw in een vrijwel onbegaanbaar stuk weg. Kees: "Als je vanuit Roosendaal komt, rij je over een pad dat verhard is. Niet met asfalt, met kleine stenen en gruis. Een verbetering ja, maar het onderhoud is slecht waardoor er veel gaten in de weg zitten." Maar dat mag de pret niet drukken en zorgen over de opvolging hebben Kees en Tonny ook al niet. "Dochter Chantal neemt het straks over. Ze komt hier met haar gezin wonen. Dat moet nu van de wet. Als je een groepsaccommodatie hebt, moet er altijd iemand zijn. Daarom wordt er nu een woning gebouwd. Maar als zij het heeft overgenomen, zullen we ongetwijfeld af en toe een handje toesteken. Geloof dat maar." Niet iedereen rijdt er blindelings naar toe, maar 't Ossekopke in de Rucphense bossen is in de wijde omgeving een begrip. Sterker nog, overal in Nederland wonen mensen die 't Ossekopke kennen en er geweest zijn. Om er een kopje koffie met gebak te drinken of als lid van een vereniging of organisaties die voor een weekend of langer groepsaccommodatie huurden. Het kan er allemaal. BRON: BN de Stem